Toronto CN Tower

Gisteren al gezien en vandaag naar binnen gegaan: Johnny Rockets. De Canadeese broer van Eddie Rockets uit Ierland.

De menu kaart wijkt wel wat af van Eddie’s maar de kwaliteit en het restaurant zijn even goed 🙂

Met een goed gevulde maag op weg naar de CN Tower, een van de hoogste gebouwen op den aardbol. Het is een paar kilometer lopen, maar doordat ik vanmiddag bij de Niagara Falls al een behoorlijk stuk gelopen heb en daar ook stevig verbrand ben (zon), lijkt het wel drie keer zo ver. De verbranding zit vooral op m’n kuiten (of all places) maar dat was te verwachten met dat loopgips van me.

Bij de CN Tower wordt ons verteld dat we ca. drie kwartier moeten wachten voor de lift naar het eerste platform en daarna nog een kwartier voor de piek. 🙁

Remco en Laura gaan met me mee de toren in en Marja en Renee lopen terug en gaan in een mega shopping mall kijken.

Eenmaal binnen viel het wachten bijzonder mee. Eerst hoefden we niet in de lange rij aan te sluiten, maar mochten we de veel kortere rij in. Daarna volgde een soort security check waar nog redelijk wat mensen stonden te wachten. We worden uit die wachtrij geplukt en via een zijdeur langs de security poorten geleid en even later stonden we voor de lift. Daar ongeveer 5 minuten gewacht en we stonden als laatste in de lift… bij de glazen deur met het mooiste uitzicht…
In 58 seconden worden we gelanceerd naar 356 meter hoogte. 🙂

Gelijk maar in de rij voor de ‘Sky Pod’ en ook hier stonden we na een minuut al in de lift.
Nog een lancering en we stappen uit op 447 meter hoogte.

Die torentjes daar beneden zijn meer dan twee keer zo hoog als de hoogste flats/bedrijfspanden in Nederland.

Echt een waanzinnig uitzicht 🙂

Terug naar 356 meter en daar heb je een glazen vloer…

Ondertussen begint het al donker te worden en het uitzicht blijft schitterend. Maar de foto’s worden minder door weinig licht en m’n voeten hoeven alleen nog maar beslagen te worden (zulke stalpoten heb ik), dus tijd om terug naar het hotel te gaan. Camera goed opgeborgen en de 11 kilo camera plus lenzen weer op m’n rug.

Buiten lukt het niet om met m’n GSM een mooie foto van de toren te maken, dus die tas weer uitgepakt…

Laatste foto voor vandaag en in mars-tempo terug naar het hotel.

Morgen een lange rit naar Bancroft en we gaan om 8:30h rijden. 30 jaar geleden werd ons verteld dat dit ‘just down the road’ was vanaf de luchthaven… dat was dus vier-en-een-half uur rijden.
Wij zijn vanuit Toronto al een stukje onderweg, maar ik verwacht dat we de vier uur rijden ook wel halen…

Het is hier nu 01:30h en ik ga m’n mandje in.