To Harrison Hot Springs

Vanmorgen redelijk uitgeslapen. (Eigenlijk had ik de wekker op PM ingesteld, maar dat vertellen we natuurlijk niet 🙂 )

We hebben weer een redelijk lange rit voor de bumper met daarbij nog een paar dorpen die we willen bezoeken.
De eerste geplande stop was Kamloops. Hier hebben we een bakkie pleur achterover geslagen en snel verder gereden, wat een griebus was die stad.

Ongepland maar spontaan verzonnen was de stop in Ashcroft.

Dit is een soort western stadje. De paarden zijn vervangen door auto’s, maar verder is alles hetzelfde gebleven.
Ik heb zelfs een klein rollend struikje door de straat zien gaan. 🙂

Net buiten Ashcroft belanden we in de prairie.

50°43’01.30″N
121°17’49.90″W

Nog een tijdje gezocht naar de zandheuveltjes van prairiedogs, maar die heb ik niet kunnen vinden.
Waarschijnlijk is de grond hier te hard voor die beestjes.

Door de Fraser Canyon zijn we verder gereden richting onze bestemming.
50°17’53.60″N
121°23’33.00″W

Verderop moesten we ‘even’ wachten voor wegwerkzaamheden.
50°15’19.10″N
121°26’43.00″W
Ik heb op rottere plekken moeten wachten. 🙂

Door de canyon rijden we verder naar Hell’s Gate.

49°46’39.80″N
121°26’32.60″W

20 dollar voor een gondel naar beneden… flikker op, we gaan wel lopen!
Het is maar een afdaling van 350 meter.
En het loopt inderdaad soepel naar beneden.

Mooie hangbrug die behoorlijk beweegt als je er over loopt.
Hell’s Gate is een versmalling in de rivier waardoor het water behoorlijk onstuimig wordt. Dit punt heeft z’n naam gekregen vanwege de vele mijnwerkers die hier met hun vlotje hebben gevaren en dit niet na konden vertellen.

Hierna weer terug naar boven.
We hebben een nieuwe reden gevonden om dit Hell’s Gate te noemen…
In de brandende zon 350 meter verticale verplaatsing over een pad met los gravel is niet echt leuk. Noem maar iets waar je last van kan krijgen tijdens zo’n klim… we hebben er last van gehad. 🙁

Het is natuurlijk wel goed voor m’n conditie, maar het was echt niet lekker.

In het dorpje ‘Hope’ hebben we een Chinees gedownload en daarna zonder stops naar het hotel. Het ‘Executive Hotel’ doet z’n naam geen eer aan.
Ze hadden het beter ‘Fawlty Towers’ kunnen noemen. 🙂

Remco zakt gelijk door z’n bed heen, er zit een scheur in de pot, ik vind een sok van de vorige hotelgast en verder moet je niet te veel aanraken want anders stort het in bonken.
Maar onze bedden zijn goed en dat is toch het belangrijkste.
(Remco’s bed wordt nu ondersteund door een stapel telefoon boeken)

We blijven hier nog een dag en we gaan morgen dus op zoek naar de ‘hot springs’.